Dzień pierwszy (27.o5.2oo9)
Wstajemy rano(Bettystown) i zamawiamy taxówke(50e) wielką,coby zmieścić cały sprzet jak sakwy ,przyczepkę rowerową,2 rowery i samego mistrza wyprawy el camino baby.Marek musiał się nagimnastykować z rowerami,coś tam odkrcić i jakoś upchnieci w taxi marki mercedes ruszyliśmy w stronę lotniska dublińskiego.Arek trochę się drzemnał a jak wstał to wyrwał popieniczkę z drzwi ,co mama potem próbowała zatuszować marnie ,ponieważ kierowca miał wypasione lusterko jakieś takie elektoniczne i wszystko widział a mamie się wstyd zrobilo za łobuza.Potem szybka akcja wydostania wszystkiego z taxi,mama szarpie się z wózkiem na bagaże,ktoś pomaga ,idziemy do odprawy,za nic nie płacimy ,bo nadbagaz niewielki,ale czekamy aż ktoś rowery zabierze,bo też się nie zmieścily.wW tym czasie węduje mama z synem ze smyczką na ręku coby się nie zgubił mały drań..Jakaś laska próbuje wcisnać szampon z bagazu ,ale i tak mamy sporo ,więc odmawiam..zresztą będę to musiała tachać na rowerze a jeszcze nie wiem ,co mnie czeka i jak sobie poradzę na rowerze z sakwami..(radziłam sobie bardzo słabo,całe nogi w siniakach-marek tajemniczą technike stawiania roweru na krawęznikach itd. pokazał po tygodniu moich zmagań).Na lotnisku arek wyprobywuje ruchome schody oraz jeżdzącą podłoge,tata karmi arka,arek rzyga ,jest fajnie.Tata podgrzewa jedzenie arka w zakupionej czkoladzie,mama już jej nie chce pić. Zresztą myśli co za żyd,kupuje jedną czekoladę do picia na dwie osoby.Wreszcie wsiadamy do metalowej rury,arek zasypia po szaleństwach na środku samolotu wzdłuż i wszerz szczerząc zęby i zapoznając się z innymi podróżnymi..jakaś baja na psp pt. reksiu,krecik,bolek i lolek a nawet hiszpańska pocoyo i już jesteśmy w Biarritz(fr)..dodam,że nienawidzę tego środka transportu,boje się i boli mnie głowa(wyczytałam ,że warunki ciśnieniowe w samolocie są jak na 1500 do 2000m n.p.m.ta cała akcja z zatkanymi uszami też jest niefajna,dzieci to już w ogóle są biedne,dać gumę do żucia ,cyca z mlekiem jak małe,coś do picia(uważac jak są chore),szczególnie w momencie lądowania)..no i jak już wydostaliśmy bagaże to jeszcze akcja rozkładania przyczepki,która użyliśmy jako wózka więc obyło się bez dodatkowych kosztów,rowery pozawijane w karimaty i bez powietrza,dziecko głodne,dosyć ciepło.Marek pompuje koła,mama pilnuje arka,ogarnia resztę..no to gotowi po półgodzinie startujemy na dworzec do miejscowości Bayonne 6km dalej..i zaczyna się pedałowanie,trochę w korkach i pod górkę ,ale jesteśmy po 40 min na miejscu i kupujemy bilety na pociag do St –Jean-Pied-de -Port(stopy św.Jana w drzwiach)Marek przy kasie ,Arek przycina sobie palca w drzwiach i ,śmierdzi z pieluchy więc szukam wc..Wc jest z wielka kupą na środku więc przebieram Arka na ławce prędko ,bo pociąg już stoi aż 2 wagony Pociąg zapakowany,troche ludzi pielgrzymujących, ze 4 rowery i ruszamy..jemy jakieś ciastka,arek szalej tym razem na środku i pomiędzy siedzeniami a nawet pod,przechodząc i czołgając się pod nogami umila sobie podróz,czasem zagada coś po swojemu a i nawet usiądzie obok uśmiechajac się uroczo wyciągajac bilety z kieszeni..Może ze 2 h to trwało,kiedy za oknem przesuwały się piękne widoki gór ,lasów i potoków..znowu wysiadka,gubi mama jeden termos i udajemy się do centrum pielgrzymkowego.Tam zakupujemy paszporty pielgrzymkowe 2e za kazdy(wbija się do nich pieczątki,tam gdzie się nocleguje albo przejezdza,na podstawie tego dokumenu uzyskuje się potem certyfikat w Santiago de Compostela),muszle św Jakuba..i już poszukujemy jakiegoś sklepu z jedzeniem,potem ciśniemy na camping miejski,gdzie pasie się osioł i poznajemy tam kolesia,który podróżuje na rowerze poziomym..W centrum odradzano nam trase górską z dzieckiem przez pireneje ze względu na zmienną pogodę i ciężką trasę dla przyczepki(Marek i tak chciał jechać ,ale po rozmowie z kolesiem od roweru poziomego www.bikerontheroad.com odpuścił)..rozbijamy namiot,arek zapoznaje jakiegoś małego Francuza i chwile potem wpada do kałuży z błotem nogami,mama się denerwuje,tata na mame krzywo patrzy .Ptaszek siada na namiocie ,kaszka arka i pierwsza nocka przed nami..Obok nas rozbity Niemiec z czerwonymi sakwami oterliba..(ważny szczegół,ponieważ wiele razy w trakcie podróży z nim się mijamy)..Mama kładzie synka w specjalnym śpiworze z puchu uszyty przez Robertsa(śpiwory nie nadają się dla dzieci 1,5 rocznych chyba ,że maja szelki ).Tata wychodzi popstrykać foty na wiosce,a my zasypiamy..Tata wraca synu śpi..uff..4.oo budzi nas wrzask i płacz arka do którego dołącza wystraszony osioł i tak na zmianę dają czadu na cały camping..Mama nie daje rady nerwowo,bo całą noc nie przespała z zimna i ciągle próbowała wepchać z powrotem do śpiwora drania(jak się okazało 5 stopni w nocy) i ta zimnośc Arka wyszarpała z objęć Morfeusza a wrzask pozostałych śpiących..I tak nie wyspani i zamroczeni w porannej mgle jak mleko wymykamy się z campingu ..Droga rozwidla się i jedziemy 2 tą niby łatwiejszą trasą asfaltową do miejscowości Roncesvalles.(i tu włożyłabym na swoje uszy ipoda-brak muzy okazał się brakującym elementem dodajacym speeda 8 na niekończących się podjazdach,oraz zmiana opon,ponieważ pięknie wgniatały się całym ciężarem właściciela i roweru w rozmiękły czarny asfalt-trasa prowadziła i przez drogę pielgrzymkową i przez asfaltową.Która łatwiejsza trudno powiedzieć,ponieważ na drogach samochodowych można było rozwinąć dość duże prędkości,czasem w deszczu i na serpentynach mogło być nieciekawie szczególnie jak się znikalo za zakrętami..serce mamie biło mocno ,gdy 6o km na h rozwijał tata z dzieckiem i znikał a mame wymijal wielki tir brr jeszcze mam gesią skórkę na ciele jak sobie przypomne..cdn
Posty
